بیماری پریکاردیت قلبی چیست؟
اطراف قلب با لایه های غشایی و انعطاف پذیر احاطه شده است که اصطلاحاً به آنها لایه پریکاردیوم می گویند.
این لایه ها دو نوع هستند و همانند کیسه ای محافظ قلب را از ریه و دیگر اعضای داخلی بدن جدا می کنند اصطلاحا به این کیسه ها پریکارد می گویند.
لایه داخلی این کیسه ها به رگ هایی که درون قلب قرار می گیرند چسبیده و قسمت بیرونی آن به ریه، دیافراگم و دیگر اعضای کناری قلب متصل است.
فضای بین این دو لایه را پریکارد می نامند که به مقدار ۵۰ سی سی در این فضا مایع جمع میشود.
زمانی که التهاب در پریکارد اتفاق می افتد اصطلاحاً به آن بیماری پریکاردیت قلبی می گویند.
اگر بخواهیم در مورد انواع پریکاردیت صحبت کنیم باید بدانید که ملتهب شدن لایه پریکاردیوم انواع و دلایل مختلفی دارد که در ادامه مطلب با جزئیات بیشتر در مورد آن صحبت خواهیم کرد.
نوع اول پریکاردیت ویروسی است که بر اثر عفونت ویروسی در قفسه سینه ایجاد میشود.
پریکاردیت باکتریایی از خطرناک ترین نوع پریکاردیت است.
مربوط به عفونت در جای دیگری از بدن است اما از طریق جریان خون به قلب رسیده و منجر به ایجاد التهاب در بخش های مختلف آن شده است.
پریکاردیت انقباضی باعث میشود تا التهابات پیش آمده در همین قسمت باعث ایجاد بافت اسکار شده و سفت و سخت شدن لایه پریکاردیوم منجر به نقص در پمپاژ خون از طریق قلب میشود.
در نهایت جریان خون در دیگر نقاط از جمله عضلات قلب مختل خواهد شد.
نوع دیگر بیماری پریکاردیت زمانی اتفاق می افتد که بعد از حملات قلبی یا سکته قلبی التهاب قلب اتفاق افتاده که اصطلاحا به آن پریکاردیت حمله قلبی می گویند.
پریکاردیت پیوژن مزمن برای زمانی است که التهاب قلب برای مدت طولانی ادامه پیدا کرده و باعث تجمع مایع در بین دو لایه پریکاردیوم میشود.
در چنین حالتی اصطلاحا گفته میشود که قلب آب آورده و اغلب در اثر بیماری سل و کم کاری غده تیروئید چنین اختلالی رخ می دهد.
علائم بیماری پریکاردیت قلبی
بیماری های قلبی از آن دسته اختلالاتی هستند که خیلی زود متوجه علائم و آسیب های ناشی از آنها خواهید شد.
هنگامی که افراد به بیماری پریکاردیت قلبی مبتلا باشند به این معناست که التهابات شدیدی در قلب اتفاق افتاده و تجمع مایعات در لایه های پریکاردیت رخ داده است.
زمانی که چنین بیماری اتفاق می افتد افراد متوجه درد در قفسه سینه شده و به مرور زمان اختلالاتی در نفس کشیدن آنها اتفاق می افتد.
این افراد به مرور زمان دچار تنگی نفس میشوند و متوجه خواهند شد که بی دلیل فشار خون از حد طبیعی پایین تر می آید.
در پی ابتلا به این بیماری ضعف و خستگی اتفاق می افتد که از نشانه های مهم بیماری پریکاردیت قلبی است.
از طرفی ممکن است کاهش هوشیاری را در موقعیت های مختلف تجربه کرده و ناگهان بیهوشی رخ دهد.
البته هر کدام از این علائم می تواند نشانه ای از آسیب های قلبی باشد اما اگر یک یا چند مورد آن را تجربه می کنید حتماً برای بررسی سلامت قلب به پزشک مراجعه کنید.
مهمترین علل ایجاد بیماری پریکاردیت
زمانی که افراد از خطرات و آسیب های ناشی از بیماری های قلبی مطلع میشوند به دنبال اطلاعات بیشتر هستند تا متوجه شوند چه عواملی می تواند منجر به بروز بیماری های خاص مثل بیماری پریکاردیت قلبی شود.
متخصصان بر این باورند که اگر عفونت های ویروسی و باکتریایی در بدن اتفاق بیفتد و برای درمان آن اقدامی نشود به مرور زمان به آسیب های قلبی تبدیل شده و احتمال ایجاد التهاب در عضله قلب و پدیدار شدن بیماری پریکاردیت وجود دارد.
همچنین ممکن است بر اثر نارسایی کلیه ها یا آرتریت روماتوئید چنین اختلالی پدیدار شود.
کسانی که با کم کاری تیروئید مواجه هستند در صورت عدم مصرف دارو ممکن است در دراز مدت چنین اختلالی را تجربه نمایند.
با این حال می توان گفت که آسیب دیدن قفسه سینه و بروز تومور و سرطان در این محدوده از علل مهم بیماری پریکاردیت است.
البته ممکن است برخی از افراد در پی مصرف برخی از داروها چنین آسیب ها و عوارضی را تجربه کنند.
کسانی که پرتو درمانی انجام می دهند یا در گذشته حملات قلبی یا جراحی قلب داشته اند بیش از دیگران در معرض این بیماری قرار خواهند گرفت.
عوارض پریکاردیت
هرگونه اختلال و بیماری در بدن عوارض را در پی دارد.
قلب یکی از مهمترین اعضای بدن است که وظیفه خونرسانی به سایر اندام ها را بر عهده دارد.
زمانی که قلب بیمار میشود سلامت دیگر اندام های بدن نیز به خطر می افتد.
بیماری پریکاردیت آسیبی شایع اما خطرناک است که در صورت بروز آن سلامت قلب به طور جدی به خطر خواهد افتاد.
از مهمترین عوارض بیماری پریکاردیت باید به تجمع مایع بین دو لایه غشایی اشاره کرد.
این مسئله باعث میشود تا قلب عملکرد درستی نداشته و پمپاژ خون به درستی اتفاق نخواهد افتاد.
از شایع ترین عوارض پریکاردیت باید به تپش قلب اشاره کرد که همراه با سرفه های خشک و احساس خستگی فراوان است.
به مرور زمان تورم در مچ پا و ساق پا اتفاق می افتد و ممکن است همه این علائم با تب زیاد همراه باشد.
از دیگر عوارض بیماری پریکاردیت باید به سرفه های شدید اشاره کرد این افراد هنگام قورت دادن و نفس کشیدن عمیق مشکلات و محدودیت های زیادی را تجربه کرده و هنگام صاف دراز کشیدن تشدید میشود.
چگونه پریکاردیت را تشخیص می دهند؟
تشخیص بیماری های داخلی از روی علائم و حالتی که برای بیمار اتفاق می افتد کار آسانی نیست و ممکن است اکتفا به این علائم منجر به خطای پزشکی شده و درمان های ناکارآمد برای بیماران انجام پذیرد.
متخصصان برای مراقبت بیشتر از سلامت بیماران علاوه بر علائم گفته شده از روش های تشخیصی موثر و دقیق هم استفاده می کنند.
هنگامی که علائم بیمار نشان دهد که در معرض ابتلا به آسیب های قلبی از جمله پریکاردیت قرار دارد از روش های تشخیصی موثر مانند الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب استفاده می کنند.
در مواردی متخصصان تنها با انجام اکوی قلب یا اکوکاردیوگرام می توانند آسیب ها و مشکلات جدی مربوط به قلب را بررسی نمایند.
از دیگر روش های موثر برای تشخیص بیماری پریکاردیت قلبی تصویربرداری از قفسه سینه است که با استفاده از اشعه ایکس انجام می پذیرد.
متخصصان برای افزایش دقت کار خود می توانند با انجام ام آر آی و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی تصاویر جزئی تری را از بخش های مختلف قلب دریافت کرده و خیلی زود متوجه میشوند که آسیب پیش آمده مربوط به کدام قسمت است.
البته توموگرافی کامپیوتری روش دیگری برای تشخیص بیماری پریکاردیت قلبی است.
این موضوع که متخصصان از کدام روش تشخیصی استفاده کنند بستگی به شرایط بیمار دارد هر کدام از این روش ها اطلاعات بسیار خوبی را در مورد سلامت و عملکرد قلب در اختیار پزشک قرار می دهد به شرط آنکه هر کدام از آنها در شرایط ایده آل و با دقت بالا انجام پذیرد.
درمان پریکاردیت چیست؟
اگر متخصصانی همچون دکتر عبدالوهاب برادران تشخیص دهند که آسیب های پیش آمده در ناحیه قلب مربوط به التهاب قلب است از روش های مختلفی برای درمان این بیماری استفاده می کنند.
در مرحله اول متخصصان سعی می کنند التهاب قلب را با مصرف دارو کنترل کنند و داروهای تسکین دهنده و ضد التهاب تجویز خواهد شد.
اما اگر با دارو درمانی پزشک شاهد بهبود التهابات نباشد برای پیشگیری از عوارض بیشتر بیمار را تحت جراحی قرار داده و تلاش می کنند آسیب های ناشی از این اختلال را سریع تر برطرف کنند.
در این صورت اگر بعد از جراحی دارو درمانی مجدداً انجام پذیرد اثربخشی بیشتری داشته و این بیماری درمان خواهد شد.
